Sztuka dobrego pisania w ujęciu Antoine'a Albalata i autorów współczesnych

Barbara Bogołębska





Albalat A., 1913, Comment il faut lire /es auteurs classiques francais de Villon a Victor Hugo, Paris.
  Google Scholar

Albalat A., 1921, Comment il ne faut pas ecrire. Les ravages du style contemporain, I 9 ed.,Paris.
  Google Scholar

Albalat A., 1925, Comment on devient ecrivain, 7 ed.,Paris.
  Google Scholar

Albalat A., 1899, L' art. d'ecrire, Paris.
  Google Scholar

Albalat A., 190 I, La formation du style par I 'assimilation des Auteurs, 2 ed., Paris.
  Google Scholar

Albalat A., I 927, Le travail du style enseigne par /es corrections manuscrites des grans ecrivains, 2 ed., Paris.
  Google Scholar

Albalat A., 1905, Les ennemis de l'art. d'ecrire, Paris.
  Google Scholar

Chmielowski P., 1903, Stylistyka polska wraz z nauką kompozycji pisarskiej, Warszawa.
  Google Scholar

Fulińska A., 2000, Naśladowanie i twórczość. Renesansowe teorie imitacji, emulacji i przekładu, Wrocław.
  Google Scholar

King S., 2001, Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika, tłum. P. Braiter, Warszawa.
  Google Scholar

Markowski M.P., 200 I, Występek. Eseje o pisaniu i czytaniu, Warszawa.
  Google Scholar

Parandowski J., 1976, Alchemia słowa, wyd. 5, Warszawa.
  Google Scholar

Wędkiewicz S., 1914, O stylu i stylistyce, Kraków.
  Google Scholar

##plugins.themes.libcom.download##


Objavljeno
2002-12-31

##plugins.themes.libcom.cytowania##

Bogołębska, B. (2002). Sztuka dobrego pisania w ujęciu Antoine’a Albalata i autorów współczesnych. Stylistyka, 11, 549–556. Retrieved from https://czasopisma.uni.opole.pl/index.php/s/article/view/3810

##libcom.authors##

Barbara Bogołębska 

##libcom.statistics##

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##


##submission.license##

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.