О ритмическом параметре жанров разговорной речи

Tamara V. Matveeva



##plugins.pubIds.doi.readerDisplayName##: https://doi.org/10.25167/Stylistyka.25.2016.34

Sažetak

The article examines one of the formal parameters of the primary speech genres. The material of the study were Russian spoken dialogues. The author shows the importance of brief reactive statements as a signal of certain communicative actions of the speaker. Brief responses correct interaction of the communicants, indicating the actual com- munication line and ensuring mutual adaptation of the communicants to changing communication conditions. The rhythmical parameter of spoken dialogue is perceived directly and is a way to design a strategy of communication coordination.

Ključne riječi:

genre, rhytm, spoken dialogue, communication cordination, brief response

Bahtin M. M., 1996, Problema rečevyh žanrov. - M. M. Bahtin, Sobranie sočinenij, t. 5, Raboty 1940-1960 gg., s. 159-206.
  Google Scholar

Bibihin V. V., 2007, Âzyk filosofii, Sankt-Peterburg.
  Google Scholar

Borisova I. N., 2001, Russkij razgovornyj dialog: struktura i dinamika, Moskva.
  Google Scholar

Vežbicka A., 1997, Rečevye žanry, «Žanry reči», vyp. 1, Saratov: Kolledž,s. 99-112.
  Google Scholar

Vereŝagin E. M., Kostomarov V. G., 2005, Âzyk i kulʹtura: Tri lingvostrano-vedčeskie koncepcii: leksičeskogo fona, rečepovedenčeskih taktik i sapientemy, Moskva.
  Google Scholar

Gajda St., 1986, Problemy žanra. - Funkcionalʹnaâ stilistika: teoriâ stilej i ih âzykovaâ organizaciâ, Permʹ, s. 22-28.
  Google Scholar

Gajda St., 1992, Stilistika i genologiâ. - Status stilistiki v sovremennom âzykoznanii, Permʹ, s. 26-41.
  Google Scholar

Gajda St., 1999, Žanry razgovornyh vyskazyvanij, «Žanry reči», vyp. 2, Saratov: Kolledž, s. 103-111.
  Google Scholar

Gasparov B. M., 1996, Âzyk, pamâtʹ, obraz. Lingvistika âzykovogo suŝestvovaniâ. Moskva.
  Google Scholar

Dementʹev V. V., 2010, Teoriâ rečevyh žanrov, Moskva.
  Google Scholar

Issers O. S., 1999, Kommunikativnye strategii i taktiki russkoj reči, Omsk.
  Google Scholar

Karasik V. I., 1992, Âzyk socialʹnogo statusa, Moskva.
  Google Scholar

LÈS — Lingvističeskij ènciklopedičeskij slovarʹ, 1990, Moskva.
  Google Scholar

Matveeva T. V., 1997, K voprosu o ritme kak žanroobrazuûŝem priznake v razgovornoj reči, «Žanry reči», vyp. 1, Saratov: Kolledž, sj reči. 44—51.
  Google Scholar

Matveeva T. V., 2015, Žanry adaptivnogo upravleniâ v razgovornom dialoge. - Rečevye žanry sovremennogo obŝeniâ'. Odinnadcatye Šmelëvskie čteniâ, Moskva, s. 92-95.
  Google Scholar

Melikân V. Û., 2001, Ob osnovnyh tipah nečlenimyh predloženij v russkom âzyke, NDVŠ, «Filologičeskie nauki», N 6.
  Google Scholar

Ostin Dž. L., 1976, Slovo kak dejstvie, «Novoe v zarubežnoj lingvistike», vyp. 17, Teoriâ rečevyh aktov, Moskva, s. 22-130.
  Google Scholar

Salimovskij V. A., 2003, Rečevoj žanr. - Stilističeskij ènciklopedičeskij slovarʹ, pod red. M. N. Kožinoj, Moskva, s. 152-154.
  Google Scholar

Serlʹ Dž. R., 1976, Klassifikaciâ illokutivnyh aktov, «Novoe v zarubežnoj lingvistike», vyp. 17, Teoriâ rečevyh aktov, Moskva, s. 170-194.
  Google Scholar

Sirotinina O. B., 1974, Russkaâ razgovornaâ rečʹ i ee osobennosti, Moskva.
  Google Scholar

Čeremisina N. V., 1989, Russkaâ intonaciâ: poèziâ, proza, razgovornaâ rečʹ, Moskva
  Google Scholar

Âkubinskij L. P., 1986, O dialogičeskoj reči. - L. P. Âkubinskij, Izbrannye raboty. Âzyk i ego funkcionirovanie, Moskva, s. 17-58.
  Google Scholar

Gajda S., 2009, Gatunki wypowiedzi i genologia .– Lingwistyka tekstu w Polsce i w Niemczech. Pojęcia, problemy, perspektywy, red. Z. Bilut-Homplewicz, W. Czachur, M. Smykała, Wrocław.
  Google Scholar

Witosz B., 2005, Genologia lingwistyczna. Zarys problematyki , Katowice.
  Google Scholar

##plugins.themes.libcom.download##


Objavljeno
2020-01-10

##plugins.themes.libcom.cytowania##


##libcom.authors##

Tamara V. Matveeva 

##libcom.statistics##

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##


##submission.license##

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.