Forma, język i styl homilii ojca Adama Szustaka, księdza Piotra Pawlukiewicza i arcybiskupa Grzegorza Rysia
Wiesław Przyczyna
Uniwersytet w Białymstokuhttps://orcid.org/0000-0001-8445-0401
Magdalena Jankosz
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowiehttps://orcid.org/0000-0002-8249-9612
Аннотация
The aim of the article is to analyze the language, form and style which are used by three popular contemporary preachers: Father Adam Szustak, the Rev. Piotr Pawlukiewicz and Archbishop Grzegorz Ryś, in their homilies. The study method applied by the authors in the present work relies on the linguistic-stylistic analysis of three selected homilies (one delivered by each of the three preachers). The analysis of the form of these sermons shows that they possess numerous features of a dialogue, which complies with the thesis that the paradigm of the homily is not a rhetorical speech, but a discussion, that is a dialogue. It is a virtual dialogue consisting in that deliverers of homilies formulate various problems on behalf of their listeners, ask questions about issues which raise commonly recognized doubts. Pondering over the language which predominates in the homilies under analysis reveals that it is a primary spoken language: the speakers deliver their sermons from memory, they do not resort to using notes, do not read particular fragments. A very important role regarding their homilies is played by non-verbal codes that co-create the communication act (gesticulating, mimics, proxemics) as well as paralinguistic components. The spoken variety of language is also closely connected with the communication context. Selection of the dialogue form and the spoken form of language is connected with the dominance of the colloquial style (in its neutral type) over the official one. This is evident in the homilies of all the three preachers, in both flexion and syntax or lexis. The above-mentioned elements: the form of a dialogue, spoken language and colloquial style, cause the preachers’ messages to be spontaneous and direct. These features are met with a good reception on the part of the receivers and can contribute to the popularity of Father Adam Szustak, the Rev. Piotr Pawlukiewicz and Archbishop Grzegorz Ryś.
Ключевые слова:
dialogue, homily, spoken language, colloquial style, official styleБиблиографические ссылки
Cygański A., 2018, Dialogiczny wymiar homilii po Soborze Watykańskim II, Kraków.
DOI: https://doi.org/10.21906/9788376431406
Google Scholar
Franciszek, 2013, Adhortacja apostolska „Evangelii gaudium” o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie, Kraków.
Google Scholar
Gaweł J., 2012, Język współczesnego kaznodziejstwa, „Sympozjum”, nr 2(23), s. 55–61.
Google Scholar
Labocha J., 2004, Tekst pisany – tekst zapisany, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, z. 60, s. 5–10.
Google Scholar
Korolko M., 1990, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa.
Google Scholar
Kurkowska H., Skorupka S., 1959, Stylistyka polska. Zarys, Warszawa.
Google Scholar
Miodońska-Brookes E., Kulawik A., Tatara M., 1972, Zarys poetyki, Warszawa.
Google Scholar
Nieckula F., 1993, Język mówiony i język pisany. – Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław, s. 101–114.
Google Scholar
Przyczyna W., 2013, Homilia pięćdziesiąt lat po Soborze Watykańskim II. Pytania, problemy, wyzwania, Kraków.
Google Scholar
Sieradzka-Mruk A., 2009, Język kaznodziejski jako przykład polszczyzny mówionej (wybrane aspekty). – Polszczyzna mówiona ogólna i regionalna. Materiały ogólnopolskiej konferencji naukowej, Kraków 25–26 września 2008, red. B. Dunaj, M. Rak, Kraków, s. 357–364.
Google Scholar
Wilkoń A., 2000, Typologia odmian językowych współczesnej polszczyzny, Katowice.
Google Scholar
Załazińska A., 2016, Słowo. Obraz. Gest, Kraków.
Google Scholar
Zdunkiewicz-Jedynak D., 1996, Językowe środki perswazji w kazaniu, Kraków.
Google Scholar
Zdunkiewicz-Jedynak D., 2010, Jak mówić o Bogu językiem współczesnego świata? O dylematach inkulturacji w języku polskiego Kościoła, „Studia Salvatoriana Polonica”, t. 4, s. 87–98.
Google Scholar
Zerfass R., 1995, Od aforyzmu do kazania, Kraków.
Google Scholar
Statistics
Скачивания
Лицензия
1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).
2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.
3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.
4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,
b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).
d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.
5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.
6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.
7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.
