Anna Petrikova, Fenomen âzykovoj ličnostiv svete hristianskogo diskursa (na materiale propovedej D. Smirnova), Prešov: Izdatelʹstvo Prešovska univerzita v Prešove, Filozofická fakulta,2021, 150 s.
Małgorzata Wideł-Ignaszczak
##submission.citations##
Карасик В. И., 1999, Религиозный дискурс. – Языковая личность: проблемы лингвокультурологии и функциональной семантики: сборник научных трудов, Волгоград: Перемена, с. 5–19.
Google Scholar
Карасик В. И., 2016, Дискурсивное проявление личности, „Вестник Российского университета дружбы народов”, Серия: „Лингвистика”, https://cyberleninka.ru/article/n/diskursivnoe-proyavlenie-lichnosti, (доступ: 14.08.2022).
Google Scholar
Караулов Ю.Н., 2010, Русский язык и языковая личность, Москва: Издательство ЛКИ.
Google Scholar
Маслова В. А. 2001, Лингвокультурология. Москва: Академия.
Google Scholar
Bajerowa I., 1988, Badania języka osobniczego jako metodologiczny problem historii języka ogólnego. – J. Brzeziński (red.), Język osobniczy jako przedmiot badań lingwistycznych, Zielona Góra: Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Zielonej Górze, s. 7–13.
Google Scholar
Gajda S., 1988, O pojęciu idiostylu. – J. Brzeziński (red.), Język osobniczy jako przedmiot badań lingwistycznych, Zielona Góra: Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Zielonej Górze, s. 23–34.
Google Scholar
Gajda S., 1996, Styl osobniczy uczonych. – S. Gajda, M. Balowski (red.), Styl a język. Materiały międzynarodowej konferencji naukowej, Opole, 26-28.09.1995 r., Opole: Drukarnia Wydawnictwa Św. Krzyża, s. 251–261.
Google Scholar
Grzeszczuk B., 2009, Kapłaństwo jako determinanta idiostylu wypowiedzi poetyckiej Karola Wojtyły (na wybranych przykładach). – Studia o języku i stylu artystycznym, t. V: Język i styl twórcy w kręgu badań współczesnej humanistyki, red. K. Maćkowiak, C. Piątkowski, J. Gorzelana, Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski, s. 119–129.
Google Scholar
Polański K., (red.), 1999, Idiolekt. – Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. II, Wrocław: Ossolineum, s. 243.
Google Scholar
Wojtak M., 2016, O dyskursie religijnym, jego osobliwościach i przeobrażeniach. – Dyskurs i jego odmiany, red. B. Witosz, K. Sujkowska‑Sobisz, E. Ficek, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 71–85.
Google Scholar
Sitarski A., 2016, Paradygmat antropocentryczny jako kategoria lingwistyczna w badaniu obiektów językowych, „Studia Rossica Posnaniensia”, XLI, s. 419–425.
DOI: https://doi.org/10.14746/strp.2016.41.38
Google Scholar
##libcom.authors##
Małgorzata Wideł-Ignaszczak##libcom.statistics##
##plugins.generic.usageStats.downloads##
##submission.license##
##submission.license.cc.by-nc-sa4.footer##
1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).
2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.
3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.
4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,
b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).
d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.
5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.
6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.
7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.
