Abstract

Autor artykułu przeprowadza analizę strukturalną trzech wierszy (Powtórka materiału, Kamienna kołysanka i Słowo Grigorija Dijaka) z punktu widzenia ich wersyfikacyjnej oryginalności. Na tych przykładach pokazuje ważną rolę stereotypów rozumianych jako kanony, normy oraz konwencje obowiązujące w określonych epokach i w po[1]szczególnych gatunkach. Podkreśla ich wpływ na kształt dyskursu poetyckiego i wykorzystywanego materiału językowego. Uznaje, że potencjalna kreatywność poetów ograniczana jest przez stereotypy, które wpływają na stopie11 indywidualizacji i oryginalności poszczególnych tekstów. We wszystkich analizowanych tekstach twórcy naruszają wersyfikacyjne konwencje by zwrócić uwagę odbiorcy wiersza na niesione przez nie dodatkowe informacje stylistyczne i semantyczne.