Aluzja

Teresa Skubalanka




Анотація

Among the ancient rhetorical figures there was nu allusion though undoubtedly, it constitutes a kind of figure. Aposiopesis and parosiópe »is seem to be the closest to it because they take into consideration keeping silent and a concealment. From the newer subject literature, especially the work of K. Górski Literary Allusion (1984) is worth one’s attention. According to the author, “any allusion is talking about an object without mentioning it in a clear way." The theory of allusion is enriched by the works of J. Rokoszowa about keeping silent and K. Pisarkowa about concealments. The author of the latter work deu ded to investigate the process of allusion communication in concrete texts. In an unliterary allusion that took place during a telephone conversation of certain criminal procedure participants, a huge role was performed by pronouns as substitutive names of objects that were in a con-situation and that were subject to a penal proceeding. In the literary allu ion documented with the examples from Czesław Milosz’s poetry , one could see references to commonly known works from an external context. The author defines an alluuon as a semantic stylistic figure based on double meaning. The °igns expressing an allusion are characterized by different degrees of explicitness. The process of allusion making is selective and therefore, it can be stylistically marked.

Ключові слова:

rhetoric figure, semantic stylistic figure, allusion, aposiópesis, parosiópesis, keeping silent, concealment

##plugins.themes.libcom.download##


Опубліковано
2006-12-30

##plugins.themes.libcom.cytowania##

Skubalanka, T. (2006). Aluzja. Stylistyka, 15, 69–84. вилучено із https://czasopisma.uni.opole.pl/index.php/s/article/view/3875

##libcom.authors##

Teresa Skubalanka 

##libcom.statistics##

Завантаження

Дані завантаження ще не доступні.


Ліцензія

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.