Nowe media jako narzędzie usprawniające życie niepełnosprawnych

Agata Fiszer

doi:10.25167/sk.1397

Pubblicato il: 2019-10-29

N. 2 (2016)

Nowe media jako narzędzie usprawniające życie niepełnosprawnych

Agata Fiszer

Studia Krytyczne/Critical Studies

Sezione: Varia

https://doi.org/10.25167/sk.1397

Abstract

Tematem niniejszej pracy jest udział osób niepełnosprawnych w korzystaniu z nowych mediów. Teza pracy przyjmuje, że korzystanie z nowych mediów sprzyja zwiększeniu niezależności osób niepełnosprawnych. Nowe media, w szczególności dostęp do Internetu daje im możliwość nabywania nowych kontaktów oraz zdobywania wiedzy. Osoby niepełnosprawne komunikują się w inny sposób niż osoby bez dysfunkcji. Posługują się językiem migowym, alfabetem brajla czy za pomocą specjalnych urządzeń. Dlatego też, by móc w pełni korzystać z Internetu, osoby niepełnosprawne często potrzebują pomocy. Po pierwsze w nauce z korzystania z Sieci, by zapobiec zagrożeniom, a po drugie w dostępie do nowych mediów. Strony Internetowe nie są przystosowane dla m.in. niewidomych, niesłyszących czy epileptyków. W pracy bada się możliwości jakie daje Internet osobom niepełnosprawnych oraz analizuje strony internetowe pod kątem wymogów WCAG. Jej celem jest wykazanie możliwości nowych mediów w ulepszeniu warunków życia osób niepełnosprawnych.

Scarica file

PDF (Język Polski)

Regole di citazione

Fiszer, A. (2019). Nowe media jako narzędzie usprawniające życie niepełnosprawnych. Studia Krytyczne/Critical Studies, (2), 161–174. https://doi.org/10.25167/sk.1397

##plugins.themes.libcom.share##

Riferimenti bibliografici

Bednarek J. (2006). Multimedia w kształceniu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Google Scholar

Fundacja Widzialni (2016). Raport Dostępności 2016, http://www.widzialni.org/container/raportdostepnosci-2016.pdf [09.05.2016].
Google Scholar

McLuhan M. (2004). Zrozumieć media. Przedłużenia człowieka. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.
Google Scholar

Krause A. (2015). Człowiek niepełnosprawny wobec przeobrażeń społecznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Google Scholar

Plichta P. (2013). Młodzi użytkownicy nowych mediów z niepełnosprawnością intelektualną - między korzyściami i zagrożeniami. „Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka” 12(1), 121-138.
Google Scholar

Sahaj T. (2013). Nowe media w służbie osób niepełnosprawnych fizycznie, intelektualnie i społecznie [w:] Sokołowski M. (red.). Nowe media i wyzwania współczesności. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Google Scholar

Sękowska Z. (1981). Tyflopedagogika. Warszawa: PWN.
Google Scholar

Szkudlarek T. (1999). Media: szkic z filozofii i pedagogiki dystansu. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Google Scholar

Web Accessibility Initiative (WAI) (2016), https://www.w3.org/WAI/ [09.05.2016].
Google Scholar

Web Content Accessibility Guidelines WCAG 2.0 (2008), http://fdc.org.pl/wcag2/ [17.12.2015].
Google Scholar

Widawska E., Wysocka E., Wieczorek Z. (2014). Wyznaczniki wykluczenia cyfrowego i dostępności stron internetowych instytucji publicznych. Częstochowa: Akademia im. Jana Długosza.
Google Scholar

Zadrożny J. (2014). Web Content Accessibility Guidelines (WCAG) 2.0 – zasady i wytyczne do tworzenia dostępnych serwisów internetowych. „Niepełnosprawność – zagadnienia, problemy, rozwiązania” III(12), 17-23.
Google Scholar