Politologia – między akademickością, użytkowością i medialnością
Mirosław Karwat
Аннотация
W funkcjonowaniu nauki o polityce w Polsce narasta mocne napięcie między wymogami naukowości, praktycznego nastawienia i zaprogramowania oraz regułami medialności w popularyzacji dorobku i analitycznych kompetencji politologów. Nasze środowisko nie umie sobie z tym poradzić. Politologia zachowuje naukowy charakter pod tym warunkiem, że jej funkcje poznawcze mają charakter autoteliczny, choć nie wyklucza to praktycznych zastosowań uzyskanej wiedzy. W praktyce dominują jednak wąsko utylitarne, wulgarnopragmatyczne wyobrażenia o pożytkach z nauki. Skutkiem ich narzucania przez polityków i urzędników jest redukcja poznawczych ambicji politologów, doraźny horyzont i banalizacja badań, powielanie ideologiczno-propagandowych pseudoaksjomatów, zanik krytycznej refleksji nad głębszą treścią gry politycznej. Prezentacja dorobku i kompetencji politologów w mediach przeważnie sprowadza się do bieżącego i jałowego komentatorstwa. Paradoksalnie, wykorzystanie potencjału nauk politycznych zarówno przez rządzących, jak i przez dowolne inne siły z establishmentu politycznego jest odwrotnie proporcjonalne do potrzeb społecznych i do możliwej oferty politologów.
Ключевые слова:
nauka o polityce, funkcje poznawcze, trywialny utylitaryzm, wulgarny pragmatyzm, medializacjaБиблиографические ссылки
Anuszewska I. (2010) Sondaże – zwierciadło społeczeństwa. Rytuały komunikacyjne a kreowanie wiedzy wspólnej. Warszawa: CeDeWu.
Google Scholar
Bourdieu P. (2009). O telewizji. Panowanie dziennikarstwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Google Scholar
Cetwiński O. (1991). Apologetyczne a sceptyczne ujęcie polityki. [w:] Szyszkowska M.(red.), Interpretacje polityki. Warszawa: PWN.
Google Scholar
Cetwiński O., Minkner K. (2005). Popkulturyzacja polityki, „Dyskurs. Czasopismo Politologiczne”, 1, 5–21.
Google Scholar
Derber Ch. (2002). Zaistnieć w społeczeństwie. O potrzebie zwracania na siebie uwagi. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Google Scholar
Dror Y. (2006), Zdolność do rządzenia. Raport dla Klubu Rzymskiego. Białystok: Wyższa Szkoła Administracji Publicznej im. St. Staszica.
Google Scholar
Dyoniziak R. (1997). Sondaże a manipulowanie społeczeństwem. Kraków: Universitas.
Google Scholar
Goćkowski J. (1996). Ethos nauki i role uczonych. Kraków: Secesja.
Google Scholar
Gulczyński M. (2010). Politologia. Podręcznik akademicki. Warszawa: DrukTur.
Google Scholar
Grodziński E. (1986). Myślenie hipotetyczne: studium z pogranicza ontologii, filozofii języka i psychologii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Google Scholar
Hegel G.W.F. (2003), Wykłady z filozofii dziejów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Google Scholar
Hołówka T. (1986). Myślenie potoczne. Heterogeniczność zdrowego rozsądku. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Google Scholar
Karwat M. (1996). Stereotypowa personifikacja polityki. „Studia Polityczne”, 5, 85–97.
Google Scholar
Karwat M. (2012). O karykaturze polityki. Warszawa: Muza.
Google Scholar
Karwat M. (2013), Politolog – premierowi, „Dziennik Trybuna”, 9 września, 10–11.
Google Scholar
Kasińska-Metryka A., Wiszniowski (red.) R. (2012). Marketing polityczny. Doświadczenia polskie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Google Scholar
Kasińska-Metryka A. Wiszniowski R. (red.) (2013). Kryzys marketingu politycznego. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Google Scholar
Kurowicki J. (1978). Wyprawa w krainę oczywistości. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Google Scholar
Krauz-Mozer B., Borowiec P., Ścigaj P. (2011), Kim jesteś politologu? Historia i stan dyscypliny w Polsce, t.1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Google Scholar
Krauz-Mozer B., Borowiec P., Ścigaj P. (2012), Kim jesteś politologu? Historia i stan dyscypliny w Polsce, t. 2. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Google Scholar
Krzywicki L. (1978). Wybór pism, Warszawa: PWN.
Google Scholar
Krimsky S. (2006), Nauka skorumpowana? O niejasnych związkach nauki i biznesu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Google Scholar
Merton R.K. (1982). Teoria socjologiczna i struktura społeczna. Warszawa PWN.
Google Scholar
Opałek K. (1974). Z teorii dyrektyw i norm. Warszawa: PWN.
Google Scholar
Olczyk T. (2009). Politrozrywka i popperswazja: reklama telewizyjna w polskich kampaniach wyborczych. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Google Scholar
Postman N. (2002). Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-biznesu. Warszawa: Muza.
Google Scholar
Ritzer G. (2003). Makdonaldyzacja społeczeństwa: wydanie na nowy wiek. Warszawa: Muza.
Google Scholar
Rydlewski G. (2004). O skutecznym działaniu w polityce. Dziesięć przykazań nie tylko dla ludzi polityki. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
Google Scholar
Sułek A. (2001). Sondaż polski. Przygarść rozpraw o badaniach ankietowych. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
Google Scholar
Znaniecki F. (1984). Społeczne role uczonych. Warszawa: PWN.
Google Scholar
Authors
Mirosław KarwatStatistics
Скачивания
Наиболее читаемые статьи этого автора (авторов)
- Mirosław Karwat, O infantylizacji nauki , Studia Krytyczne/Critical Studies: № 10 (2021)
