We współczesnej katolickiej teologii moralnej coraz wyraźniejsze jest przejście od ujęcia określanego jako „etyka seksualna” i skoncentrowanego na postawach i zachowania w zakresie ludzkiej seksualności ku etyce relacji, która ujmuje kwestie seksualności w obszarze ludzkich relacji i rozumie ją jako narzędzie komunikacji z innymi ludźmi. Przejście to jest coraz wyraźniejsze w najnowszych publikacjach teologicznomoralnych, ale zostało także
wyartykułowane w nauczaniu papieża Franciszka. Wypowiedzi na temat ludzkiej seksualności papieża z Argentyny charakteryzuje aspekt duszpasterski i nie jest ujęciem systematycznym i całościowym, ale są one ważnym impulsem dla wypracowania katolickiej etyki relacji. Niniejszy tekst omawia trzy kluczowe kwestie w rozumieniu etyki relacji, zawarte w nauczaniu papieża Franciszka. Pierwsza z nich dotyczy pozytywnego rozumienia seksualności związanej z dziełem stwórczym Boga oraz będącej elementem procesów dojrzewania człowieka. Kolejnym elementem impulsów dla etyki relacji w nauczaniu Franciszka jest realistyczne ujęcie teologii ciała. W końcu inspiracje i wkład do rozwoju etyki relacji autora adhortacji Amoris laetitia polegają na odejściu od ujęcia normatywnego i przejściu do koncepcji opartej na personalizmie. Dzięki nauczaniu papieża Franciszka katolicka etyka relacji uzyskała nie tylko nowe impulsy i inspiracje, ale także potwierdzenie słuszności takiego podejścia do spraw ludzkiej seksualności ze strony Magisterium Kościoła
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.