Ninejsze studium przedstawia socjo-kulturowe praktyki zastosowania języka angielskiego jako jezyka kontaktowego na przykładzie specyficznej grupy kontaktowej: migrantów, którzy przepłynęłi Morze Sródziemne i zarejestrowani zostali w programie SPRAR (Sistema di Protezione per Richiedenti Asilo e Rifugiati), w ramach którego pobierają naukę języka włoskiego. W artykule przedstawiono wyniki badań (obserwacji zajęć i wywiadów z nauczycielami) na temat przenikania się języków: włoskiego, angielskiego i języków używanych przez uchodźców, z punktu widzenia kreatywności, elastyczności i przeskakiwania z kodu na kod w toku lekcji na początkowym etapie kursu językowego. Zaobserwowano formy językowe, które, choć błędne z punktu widzenia poprawności, stosowane są w konkretnych celach. Zilustrowano przykłady użycia hybryd języka angielskiego w sytuacji pedagogicznej, jako języka kontaktowego w trans-języcznej grupie, a także w narracjach osobistych, lub w odniesieniu do jego funkcji pragmatycznych: umacniania kontaktów i integracji grupy, okazywania zaufania, tolerancji i szacunku. Badanie przekracza granice dyscyplinarne, ponieważ integruje perspektywy spojrzenia lingwistycznego, antropologicznego, pedagogicznego i społecznego na zachowania językowe, aby dokładniej określić rolę i funkcję języka angielskiego w nowej sytuacji komunikacyjnej.
Słowa kluczowe:
ELF, migracje, język włoski jako obcy, trans-języczność
Carbonara, L., & Taronna, A. (2018). English as a Lingua Franca in the Context of Migration: An Italian Perspective. Border and Regional Studies, 6(4), 263–276. https://doi.org/10.25167/ppbs371