Grzegorczykowa R., 1990, Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, Warszawa.
Kłoczowski J., 2000, Dzieje chrześcijaństwa polskiego, Warszawa.
Kłoczowski J., 2004, Europa: chrześcijańskie korzenie, Warszawa.
Kostkiewiczowa T., 1996, Oda w poezji polskiej. Dzieje gatunku, Wrocław.
Laskowska E., 2004, Językowy obraz więzi między nadawcą a odbiorcą w tekstach Stefana Kardynała Wyszyńskiego - Język religijny dawniej i dziś. Materiały z inferencji Gniezno 15-17 kwietnia 2002, S. Mikołajczak, T. Węcławski, red., Poznań, s. 216-221.
Litwin J., 2001, Językowe sposoby ewokowania czasu. Na przykładzie tekstów religijnych. — Idee chrześcijańskie w życiu Europejczyka. Język. Piśmiennictwo. Sztuki Aplastyczne. Obyczaje. Materiały z konferencji 15-17 maja 2000, cz.l., A. Ceglińska, Z. Staszewska, red., Łódź, s. 269-276.
Micewski A., 1982, Kardynał Wyszyński. Prymas i mąż stanu, Paris.
Rahner K., Vorgrimler H., 1996, Mały słownik teologiczny, Warszawa.
Raina P., 1993-2006, Kardynał Wyszyński, t. 1—14, Warszawa.
SJPSz. - Słownik języka polskiego, 1988, M., Szymczak, red., Warszawa.
Skibiński P., 2008, Czy kardynał Stefan Wyszyński był politykiem?, „Fronda”, nr 44 45, s. 406-415.
Skowronek K., 2006, Między sacrum a profanum. Studium językoznawcze listów pasterskich Konferencji Episkopatu Polski (1945-2005), Kraków.
Wasilewski J., 2006, Retoryka dominacji, Warszawa.Wentzel K., 2007, Mała historia Soboru Watykańskiego II, Kraków.
Zabłocki J., 2002, Prymas Stefan Wyszyński: opór i zwycięstwo (194-1956), Warszawa.
Google Scholar