Humour in Serbian Jocular Folk Stories

Milosav Ž. Čarkić




Abstrakt

Юмор в сербских шуточых народных рассказах играет, несомненно, видную роль. Он выражает дух сербского народного человека, проявляя себя по-разному в виде комических эффектов. Чаще всего имеют место: оборот, неожиданность, розыгрыш, неожиданная комбинация, шарж, загадочное выражение, недоразумение, превосходство во лжи, параллелизм противоположностей, игра слов. К этим регулярным приемам можно добавить случаи, основанные на элементах бурлеска, разоблачения, травестии, парадокса. Встречаются также рассказы, в которых юмор строится на отсутствии главного («соли») или развязки. В случаях, когда шуточный рассказ значительно примыкает к анекдоту, наблюдается нисходящая линия развития комических эффектов в сербских шутливых народных рассказах. Таким образом, сербский шуточный народный рассказ по мере модернизации повествовательного материала в новых культурно-исторических условиях постепенно переходит из шуточного рассказа в анекдот, который, становясь новой разновидностью устной литературы, является также составной частью культуры речи и современного сербского народного человека. Несмотря на то, что сербский шуточный народный рассказ, так сказать, постепенно исчезает, юмор этих произведений сохраняет дух и представление о прежних временах, оставаясь близким современному читателю благодаря игре известного и неизвестного, победе остроумия над правилом, возможности столкнуться с действительностью и истиной о себе, посмеяться над нормами и правилами общества, разрушить в целом систему лжеценностей, приду- манных человеком для того, чтобы скрыть собственное бессилие. Тем не менее, юмор этот и в настоящее время находит место на досуге, при осуждении, осмеянии, создавая условия для эстетического переживания и эстетического наслаждения. В итоге он стал наследственным фактором сербского народного человека.


Bergson H., 1987, Smijeh (Esej o znacenju komicnog) Laughter (Essay on the Meaning of the Comical), Zagreb.

Durid V., 195 5, Postanak i razvoj narodne knjizevnosti [Origin and Development of Folk Literature], Beograd.

Durie V., 1969, Antologija narodnih pripovedaka [An Anthology of Folk Stories], Novi Sad - Beograd.

Hanzekovic M., 1962, O smijehu i smesnome [On Laughter and the Funny], Enciklopedija humora, Zagreb.

Hartmann N., 1979, Estetika [Aesthtetics], Beograd.

Knezevic M., 1972, Antologija govornih narodnih umotvorina [An Anthology of Oral Folk Creations], Beograd.

Koljevic S., 1968, Humor i mit [Humour and Myth], Beograd.

Latkovic V., 1967, Narodna knjizevnost I [Folk Literature I], Beograd.

Misailovic M., 1978, SocioIoka ipsiholoskaznacenja erskog humora [The Sociological and Psychological Meanings of the Era-Type Humour], “Uzicki zbornik”, br. 7, Uzice.

Prodanovic J. M., 1951, Antologija narodnih pripovedaka i ostalih proznih narodnih umotvorina [An Anthology of Folk Stories and Other Prose Folk Creations], Beograd.

RisticM., 1962, Sustina humora [The Essence of Humour], Enciklopedija humora, Zagreb.

Samardzija S., 1994, Zbirke prevoda saljivih narodnih pripovedaka i saljivih narodnih prica u XIX veku [Collections of Translations of Jocular Folk Stories in the 19th Century], “Knjizevna istorija”, knj. XXVI, sv. 92, Beograd.

Samardzija S., 1986, Saljive narodne price [Jocular Folk Stories], Beograd.

Sekulic I., 1962, O pesnickom humoru [On Poetic Humour], Enciklopedija humora, Zagreb.
##plugins.themes.libcom.download##


Publikováno
2021-06-07

##plugins.themes.libcom.cytowania##

Čarkić, M. Ž. (2021). Humour in Serbian Jocular Folk Stories. Stylistyka, 10, 47–58. Získáno z https://czasopisma.uni.opole.pl/index.php/s/article/view/4119

##libcom.authors##

Milosav Ž. Čarkić 

##libcom.statistics##

Stažení

Data o stažení nejsou doposud dostupná.


Licence

Copyright (c) 2001 Stylistyka

Creative Commons License

Tato práce je licencována pod Mezinárodní licencí Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0.

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.