On Some Stylistic and Semantic Aspects of the Distortion of Adjectives in Poetic Structures

MILOSAV Ż. ĆARKIĆ




Sažetak

Предметом исследования в настоящей статье является дисторсия имен прилагательных, представляющая собой один из этапов в процессе обособления этой части речи. Автор пришел к выводу, что прилагательное лишь поверхностно удаляется от существитеьного, рядом с которым употребляется. На самом деле оно еще больше приближается к существительному, ибо обособленное прилагательное приобретает часть актуализирующегося в поэтическом контексте значения существительного. Таким образом прилагательное, выделяющееся по смыслу и интонации, развивает компоненты добавочной информации и еще больше обособляется, получая при том стилистичиескую и семантшческую выразительность. В такой позиции обособленное прилагательное становится в понятийном плане самостоятельным и независимым, и тем самым отождествляется по значению с деадъективным существительным. Изучая настоящее явление на материале произведений современных сербских поэтов, автор пришел к выводу, это прилагательные в большинстве случаев обособляют от существительных посредством запятых, переноса (на границе двух соседних строк), и вставки части текста между существительным и прилагательным. Такими приемами прилагательные особенно актуализирются (стилистический аспект) и приобретают более высокое место на шкале значений (семантический аспект).


Belie A., 1941, O jezićkoj prirodi i jezićkom razvitku, Beograd.

Bemeker E., 1900, Die Wortfolge in den slavischen Sprachen, Berlin.

Delbrück В., 1888, Syntaktische forschungen, Altindische Syntax, Halle.

Dordevic P. P., 1898, O redu reći и srpskom jeziku, “Glas SKA”, LIII, Beograd.

Ivić M., 1976, Problemperspektivizacijeu sintaksi, “Juznoslovenski filolog”, knj. XXII, Beograd.

Ivsic Stj., 1952, Nesto о jeziku u naśoj versiflkaciji, “Jezik”, knj. I, br. 1. Zagreb.

Jonke Lj., 1964, Knjizevni jezik u teoriji i praksi, Zagreb.

Katićić R., 1969, Jezikoslovni ogledi, Zagreb.

Maretić T., 1899, Gramatika i stilistika hrvatskoga Ui srpskoga knjizevnog jezika, Zagreb.

Novakovic S., 1862, Srpska sintaksa и izvodu, II, Beograd.

Popovic B., 1960, Dva ogleda iz teorije stila, Novi Sad.

Silić J., 1984., Od recenice do teksta, Zagreb.

Simeon R., 1969, Enciklopedijski rjećnik lingvistickih naziva I, Zagreb.

Stevanovic M., 1958, Karakter odredaba samostalnih reći i razlika medu njima, “Juznoslovenski filolog”, knj. XXIII, sv. 1-4, Beograd.

Stevanovic M., 1974. Savremeni srpskohrvatski jezik II, Beograd.

Veber A., 1859, Skladnja ilirskoga jezika, Beć.

Vuletic B., 1988, Jezićni znak, govorni znak, pjesnićki znak, Osijek.
##plugins.themes.libcom.download##


Objavljeno
2021-06-05

##plugins.themes.libcom.cytowania##


##libcom.authors##

MILOSAV Ż. ĆARKIĆ 

##libcom.statistics##

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##


##submission.license##

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.