Autor artykułu przedstawia ewolucję modelu duszpasterstwa osób homoseksualnych w świetle najnowszych dokumentów Kościoła, zwracając szczególną uwagę na udział tych osób w życiu liturgicznym. Doktrynalne podstawy duszpasterstwa osób homoseksualnych zostały sformułowane przez kardynała Josepha Ratzingera w liście Kongregacji Nauki Wiary Homosexualitatis problema z 1986 roku. Nowy kształt tego duszpasterstwa, ukazany w deklaracji Fiducia supplicans z 2023 roku, proponuje papież Franciszek.
Analiza porównawcza tych i innych dokumentów prowadzi do wniosku, że chociaż stanowisko Kościoła wobec zjawiska homoseksualizmu nie uległo zmianie, udało się jednak wypracować bardziej otwartą postawę duszpasterską wobec samych osób homoseksualnych, która zapewnia im większy udział w szeroko pojętym życiu liturgicznym poprzez wprowadzenie możliwości błogosławienia par osób o skłonnościach homoseksualnych w ramach pobożności ludowej. Wyjaśnienie formy, znaczenia i celu tego błogosławieństwa pozwala lepiej zrozumieć pedagogiczną intuicję papieża Franciszka, która nie kłóci się z nauczaniem Josepha Ratzingera, ale rozwija je na polu duszpasterskim.
Słowa klucze:
liturgia, sakramentalia, błogosławieństwa, pobożność ludowa, życie liturgiczne, duszpasterstwo, homoseksualizm, błogosławieństwo par homoseksualnych, Joseph Ratzinger, papież Franciszek, Fiducia supplicans
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.