K některým rysům pedagogické komunikace na českých školách

Alena Jaklová




Sažetak

Die pädagogische Kommunikation (PK) ist eine Art sozialer Kommunikation, die zwischen Lehrer und Schüler, oder zwischen dem Lehrer und einer Gruppe von Schülern realisiert wird. Ein charakteristischer Zug der PK ist die Tatsache, daß zwischen den Kommunizieren[1]den gegenseitige soziale und kommunikative Beziehungen bestehen. Der andere charak[1]teristische Zug der PK ist die Form ihrer Realisierung: es handelt sich vorwiegend um gesprochene Kommunikation. Tschechische Linguisten und Pädagogen diskutieren seit einigen Jahren in den Fach[1]zeitschriften darüber, welches Niveau, welche Gestalt und welchen Charakter die PK in den tschechischen Schulen hat. Im allgemeinen wird dabei festgestellt, daß das Niveau der PK, aber auch das der anderen öffentlich gesprochenen Äußerungen niedrig ist; das betrifft sowohl die Auswahl der sprachlichen Mittel, als auch die formale Seite der Äußerung. Die PK wird auch oft vom Gesichtspunkt des sprachlichen Kodes aus, den die Lehrer und Schüler benutzen, eingeschätzt. Dabei zeigt es sich, daß in der Schule, obwohl es sich hier um eine offizielle Umgebung handelt, neben der Hochsprache auch die Umgangssprache benutzt wird. In diesem Aufsatz werden Ergebnisse der Analyse der Materialbasis angeführt, die Tonbandaufnahmen von 80 Lehrer-Schüler-Dialogen beim Prüfen enthalten. Diese Auf[1]nahmen wurden in den Jahren 1986-92 in Südböhmen vorgenommen,und zwar sowohl in Grund- schulen, als auch in Gymnasien. Der Dialog zwischen Lehrer und Schüler wimje vom Gesichtspunkt der Hochsprache (phonologische, morphologische, lexikalische Ebene), vom Gesichtspunkt der gesprochenen / geschriebenen Sprache (syntaktische Ebene) und vom kommunikativen Gesichtspunkt aus analysiert. In diesem letzten Fall ging es um kommunikative Funktionen der Repliken und um den thematischen Ausbau dieses Dialogs. Aus den Ergebnissen der Untersuchung ergibt sich, daß die Schüler nicht nur die kultivierte gesprochene Sprache, sondern sogar die Hochsprache nicht gründlich be[1]herrschen. Die Aufgabe der Schule ist deshalb, die formale, aber auch die thematische Seite der gesprochenen Äußerung zu lehren, und dies alles noch in Bezug auf die verschiedenen kommunikativen Situationen. Das ist aber eine Aufgabe, die die Grenzen der angewandten Stilistik und sogar der Linguistik überhaupt übersteigt, denn es handelt sich dabei eigentlich um das Erlernen eines konkreten Typs der verbalen Handlung. Und dies ist eine interdisz[1]iplinäre Aufgabe


##plugins.themes.libcom.download##


Objavljeno
1996-12-31

##plugins.themes.libcom.cytowania##

Jaklová, A. (1996). K některým rysům pedagogické komunikace na českých školách. Stylistyka, 5, 7–18. Retrieved from https://czasopisma.uni.opole.pl/index.php/s/article/view/4238

##libcom.authors##

Alena Jaklová 

##libcom.statistics##

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##


##submission.license##

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.


##plugins.generic.recommendByAuthor.heading##