Między determinacją a wyborem w dyskursie telewizyjnym, czyli od TVP Kultura do TVN Style

Iwona Loewe




Résumé

The paper describes two TV channels which can be placed on the opposite ends of the scale. On the one hand, there are those dominated by the ethnic culture of the audience; they present linguistic and generic purism. This is the case of TVP Kultura. On the other hand, there are stations which promote freedom of form and language in their communication with the audience and chase diversity on a global scale. This is the case of TVN Style. The broadcast scheduling of TVP Kultura is prevalently a Polish product – 83% of the station’s programs are archival or contemporary Polish productions, 17% are broadcasts purchased from a German-French producer. Polish language programs make up 60% of the TVN Style broadcast scheduling. As the author summarizes, even a Polish language channel reflects the Polish culture. Language, as part of this culture, determines the shape of the broadcasting schedule. Television broadcasters, by addressing their communication to a mass audience, are entangled in its cultural profile. The audience remains united by culture. Thus another determination takes place: the use of a certain model in particular situations, in line with habits of the viewer. TV shows present
a great variety of styles, but we would not recognize the style of television in other communicative situations. Currently, the typical traits of television, as pointed out by the author, are repeatability (including self-reference) and the development of a culture of
success.

Mots-clés :

culture, globalization of culture, discourse analysis, stylistic analysis, discourse of television

Bralczyk J., Majkowska G., 2000, Język mediów – perspektywa aksjologiczna. – Język w mediach masowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa.

Bralczyk J., Wasilewski J., 2008, Polskie języki publiczne. – Polska polityka językowa w Unii Europejskiej, red. J. Warchala, D. Krzyżyk, Katowice.

Dąbrowska A., 2007, (Nie)stosowność współczesnych zachowań językowych. – Humor i karnawalizacja we współczesnej komunikacji językowej, red. J. Mazur, M. Rumińska, Lublin.

Dohnalik J., 1983, Typologia programów telewizyjnych. Propozycja OBOPiSP. „Przekazy i Opinie”, 3/4.

Ficek E., Współczesny poradnik: próba lingwistycznej charakterystyki gatunku i jego wielorakich aktualizacji, „Linquarum Silva”, w druku.

Gajda S., 2000, Media – stylowy tygiel współczesnej polszczyzny. – Język w mediach masowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa.

Janus J., 2010, Tabloidyzacja języka informacji telewizyjnej. – Oblicza komunikacji, t. 3: Tabloidyzacja języka i kultury, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa, Wrocław.

Kargulowa A., 1996, Przeciw bezradności. Nurty – opcje – kontrowersje w poradnictwie i poradoznawstwie, Wrocław.

Kiklewicz A., 2009, Warianty języka: próba systematyzacji, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, R. LXV.

Kłoskowska A., 1975, Telewizja – przedmiot badania, „Kino”, 7, s. 24–28.

Loewe I., 2010a, Neomedia jako przestrzeñ aktywności publiczno-prywatnej. – Styl – dyskurs – media, red. B. Bogołębska, M. Worsowicz, Łódź.

Loewe I., 2010b, Parateksty w telewizji. – Pogranicza audiowizualnoœci. Parateksty kina, telewizji i nowych mediów, red. A. Gwóźdź, Kraków.

Lubaś W., 2000, Słownictwo potoczne w mediach. – Język w mediach masowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa.

Miczka T., 2003: Glokalizacyjne i multimedialne horyzonty współczesnej edukacji. – Media i edukacja w globalizującym się świecie. Teoria, praktyka, oddziaływanie. red. M. Sokołowski, Olsztyn.

Mikułowski-Pomorski J., 2008, Zmieniający się świat mediów, Kraków.

Mrozowski M., 2010, Spectator in spectaculum. Ukryte osobowości w TVP1, TVP2, TVN i Polsacie, „Studia Medioznawcze”, 1.

Podracki J., 2000, Potoczne elementy językowe w polszczyźnie radia i telewizji. – Język w mediach masowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa.

Podracki J., Walczak G., 1975, Język w radiu i telewizji, „Poradnik Językowy”, 6,s. 310–317.

Poprawa M., 2006, Zakłócenia konwersacyjne w telewizyjnych dyskusjach polityków. – Style konwersacyjne, red. B. Witosz, Katowice.

Zapała K., 2010, Akty deprecjacji językowej w dyskursie polityków – analiza werbalnych i niewerbalnych składników działalności językowej. – Styl – dyskurs – media, red. B. Bogołębska, M. Worsowicz, Łódź.

Publiée
2019-12-28

##plugins.themes.libcom.cytowania##

Loewe, I. (2019). Między determinacją a wyborem w dyskursie telewizyjnym, czyli od TVP Kultura do TVN Style. Stylistyka, 22, 251–266. Consulté à l’adresse https://czasopisma.uni.opole.pl/index.php/s/article/view/1675

Authors

Iwona Loewe 

Statistics

Téléchargements

Les données relatives au téléchargement ne sont pas encore disponibles.


Licence

(c) Tous droits réservés Stylistyka 2013

Creative Commons License

Ce travail est disponible sous licence Creative Commons Attribution - Pas d’Utilisation Commerciale - Partage dans les Mêmes Conditions 4.0 International.

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.