Veröffentlicht am: 2024-06-30

Lex orandi – lex credendi w liturgii rzymskiej: na przykładzie odnowienia Modlitwy Powszechnej Wielkiego Piątku w 1965 r.

Dawid Makowski
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Rubrik: Wissenschaftliche Artikel
DOI https://doi.org/10.25167/sth.5411

Abstract

Prezentowany artykuł przedstawia znaczenie sentencji lex orandi – lex credendi na przykładzie odnowy wielkopiątkowej modlitwy powszechnej w 1965 r. Chodzi o relację, jaka zachodzi pomiędzy przedmiotem wiary a jego wyrażaniem; pomiędzy teologią a liturgią. Tę relację daje się
w sposób szczególny zauważyć w odnowie dziewięciu wezwań modlitwy powszechnej liturgii Wielkiego Piątku, która była ściśle związana z orzeczeniami Soboru Watykańskiego II (1962–1965). Na tym przykładzie została omówiona owa zależność z uwzględnieniem historii kształtowania się tych modlitw, czemu została poświęcona pierwsza część tekstu. Dalej jest mowa o soborowej nauce na temat ekumenizmu oraz eklezjologii. Na końcu artykuł
przedstawia implementację uchwalonej doktryny.

Am häufigsten gelesenen Artikel dieser/dieses Autor/in

Dateien herunterladen

Zitierregeln

Makowski, D. (2024). Lex orandi – lex credendi w liturgii rzymskiej: na przykładzie odnowienia Modlitwy Powszechnej Wielkiego Piątku w 1965 r. Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 44(1), 59–74. https://doi.org/10.25167/sth.5411

Zitiert von / Teilen

##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##