Publié le: 2024-06-30

Lex orandi – lex credendi w liturgii rzymskiej: na przykładzie odnowienia Modlitwy Powszechnej Wielkiego Piątku w 1965 r.

Dawid Makowski
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Rubrique: Artykuły z różnych działów teologii, historii i nauk pokrewnych
DOI https://doi.org/10.25167/sth.5411

Résumé

Prezentowany artykuł przedstawia znaczenie sentencji lex orandi – lex credendi na przykładzie odnowy wielkopiątkowej modlitwy powszechnej w 1965 r. Chodzi o relację, jaka zachodzi pomiędzy przedmiotem wiary a jego wyrażaniem; pomiędzy teologią a liturgią. Tę relację daje się
w sposób szczególny zauważyć w odnowie dziewięciu wezwań modlitwy powszechnej liturgii Wielkiego Piątku, która była ściśle związana z orzeczeniami Soboru Watykańskiego II (1962–1965). Na tym przykładzie została omówiona owa zależność z uwzględnieniem historii kształtowania się tych modlitw, czemu została poświęcona pierwsza część tekstu. Dalej jest mowa o soborowej nauce na temat ekumenizmu oraz eklezjologii. Na końcu artykuł
przedstawia implementację uchwalonej doktryny.

Articles les plus lus par le même auteur ou la même autrice

Télécharger des fichiers

Règles de citation

Makowski, D. (2024). Lex orandi – lex credendi w liturgii rzymskiej: na przykładzie odnowienia Modlitwy Powszechnej Wielkiego Piątku w 1965 r. Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 44(1), 59–74. https://doi.org/10.25167/sth.5411

##plugins.themes.libcom.share##

##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##