Teologiczne znaczenie wotywnej procesji Bożego Ciała na podstawie Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii

Dariusz Kwiatkowski

doi:10.25167/ls.1898

Published: 2020-05-02

Vol. 55 No. 1 (2020)

The theological meaning behind the votive procession of Corpus Christi based on “The directory on popular piety and liturgy”

Dariusz Kwiatkowski

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

Section: Liturgia

https://doi.org/10.25167/ls.1898

Abstract

The article depicts the theological meaning behind the procession of Corpus Christi. “The directory on popular piety and liturgy” categorizes it as a “votive processions”. When organizing such a procession, one shall follow those theological criteria, which account for all the forms of popular piety, which means it should be of Christological, pneumatological and ecclesial character. The Corpus Christi procession shows the presence of Christ and the Church in a special way. It should be noted, that the popular piety has greatly eased in the process of creation and propagation of Christs’ Holy Body and Blood celebration. This procession is a model form of Eucharistic processions. Being a natural prolongation of Eucharistic celebrations, it contains both the liturgical elements (the presence of the Holy Sacrament, proclamation of the Gospel, prayers approved by the Church, the Holy Sacraments’ blessing) and many forms of local piety (decorating the streets and windows, laying flowers, adoring the altars, folk costumes). To sum up, it must be stated, that the procession which takes place on the day of Corpus Christi meets the requirements regarding theology and liturgy mentioned in “The directory on popular piety and liturgy” and the “Holy Communion and the cult of Eucharistic mystery outside of the Holy Mass, fit for the customs of Polish dioceses” book.

Keywords:

Procession, Christs’ Holy Body and Blood celebration, Eucharist, the Holy Sacrament, liturgy, popular piety, faith

Most read articles by the same author(s)

Download files

Kwiatkowski LitS 55 (Język Polski)

Citation rules

Kwiatkowski, D. (2020). The theological meaning behind the votive procession of Corpus Christi based on “The directory on popular piety and liturgy”. Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars, 55(1), 107–124. https://doi.org/10.25167/ls.1898

Cited by / Share

References

Źródła liturgiczne
Lekcjonarz Mszalny. Okres zwykły od 1 tygodnia zwykłego do 11 tygodnia zwykłego. 1991. T.3. Poznań-Warszawa- Pallottinum.

Mszał Rzymski dla diecezji polskich. 1986. Poznań: Pallottinum.

Komunia Święta i kult tajemnicy eucharystycznej poza Mszą Świętą, dostosowane do zwyczajów diecezji polskich. 1985. Katowice: Księgarnia św. Jacka.

Dokumenty NUK

Franciszek. 2013. Adhortacja apostolska Evangelii Gaudium o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie. Kraków: Wydawnictwo „M”.

Jan Paweł II Adhortacja apostolska Catechesi tradendae. 1980. Warszawa: Wydział Nauki Katolickiej Kurii Metropolitarnej Warszawskiej.

Jan Paweł II. 2003. Encyklika Ecclesia de Eucharistia. Poznań: Pallottinum.

Jan Paweł II. 1988. List apostolski Vicesimus quintus annus. W Dzieła zebrane. T. 3. Kraków: Wydawnictwo “M”, 331-343.

Katechizm Kościoła katolickiego. 1994. Poznań: Pallottinum.

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. 2003. Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Zasady i wskazania. Poznań: Pallottinum.

Paweł VI. 1986. Adhortacja apostolska Evangelii nuntiandi, Wrocław: Wrocławska Księgarnia Archidiecezjalna TUM

Sobór Watykański II. 2002. Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, w: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje. Pallottinum: Poznań 2002.

Urban IV. 1264. Bulla Transiturus de hoc Mundo, nry 250-251. W Brewiarium fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła 2007. Red. I. Bokwa, Poznań: Księgarnia Świętego Wojciecha, 149-150.

Literatura przedmiotu

Adam Durak. 1999. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Analiza hermeneutyczna tekstów celebracji. Kraków: Wydawnictwo Poligrafia Salezjańska.

Augusto Bergamini. 2002. L’anno liturgico. Cristo festa della Chiesa. Storia, celebrazione, teologia, spiritualità, pastorale. Milano: San Paolo.

Bogusław Nadolski. 2003. Teologiczne zasady odnowy pobożności ludowej. W Liturgia i pobożność ludowa. Red. Władysław Nowak (red.), Liturgia i pobożność ludowa, 39-47. Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski.

Bogusław Nadolski. 1991. Liturgika. Liturgia i czas. T. 2. Poznań: Pallottinum.

Czesław Krakowiak. 2001. „Msze wotywne i w różnych potrzebach według Mszału dla Diecezji Polskich”. Liturgia Sacra 18(2): 217-228.

Dariusz Kwiatkowski. 2018. „Chrystologiczny wymiar tekstów liturgicznych uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej”. Studia Gdańskie (XLIII): 143-158.

Dariusz Kwiatkowski. 2004. “Uwagi terminologiczne i ogólne zasady teologiczne pobożności ludowej w Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii”. Colloquia Theologica Adalbertina. Practica et Canocica, XIV (5):61-73.

Helmut Jan Sobeczko. 2003. Relacja między pobożnością ludową i liturgią. W Liturgia i pobożność ludowa. Red. Władysław Nowak (red.), Liturgia i pobożność ludowa, 48-61, Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski.

Jan Siedlecki. 1990. Śpiewnik kościelny. Red. Karol Mrowiec. Kraków: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy „Nasza Przyszłość”.

Mario Righetti. 1956. Manuale di storia liturgica. T. 3. Milano: Editrice Àncora.

Pierre Marie Gy. 1980. „L’Office du Corpus Christi et S. Thomas d’Acquin. Etat d’une recherche. Révue de sciences philosphiques et théologiques (64): 491-507.

Pius Parsch. 1956. Rok liturgiczny. Okres po Zesłaniu Ducha Świętego. T. 3. Poznań: Pallottinum.

Rudolf Pierskała. 2008. Pozamszalny kult Chrystusa w Eucharystii w reformie liturgicznej. Opole: Wydawnictwo Wydziału Yeologicznego Uniwersytetu Opolskiego.

Salvatore Marsili. 1992. Liturgia e non liturgia, W La Liturgia, momento nella storia della salvezza. Red. Burkhard Neunheuser, Salvatore Marsili. Matias Augé, 135-156.Genova: Casa Editrice Marietti. Google Scholar