Wiodąca rola wspólnot religijnych w ekumenicznym procesie pojednania polsko-niemieckiego, polsko-rosyjskiego i polsko-ukraińskiego
Przemysław Kantyka
Abstrakt
Doświadczenie II wojny światowej pozostawiło głęboką traumę w polskim społeczeństwie i przyczyniły się do powstania trwającej przez dziesięciolecia nieufności pomiędzy Polakami z jednej strony, z drugiej zaś Niemcami, Rosjanami i Ukraińcami. Zbiorowa pamięć polskiego społeczeństwa przechowała krzywdy wyrządzone nawet w poprzednich pokoleniach. Teza prezentowana w artykule dotyczy wiodącej roli społeczności o charakterze wyznaniowym, religijnym, w procesie pojednania narodu polskiego z narodami niemieckim, rosyjskim i ukraińskim. Podczas gdy społeczności świeckie ani władze państwowe nie były w stanie uruchomić procesu zmierzającego do pojednania, przywódcy wspólnot religijnych dominujących w omawianych krajach podjęli inicjatywy zmierzające do zapoczątkowania procesu pojednawczego w jego wymiarze duchowym i tak otworzyli drogę do sukcesu. Pierwszym przykładem takiego działania jest Orędzie Biskupów Polskich do ich Niemieckich Braci w Chrystusowym urzędzie pasterskim z 1965 roku, które zapoczątkowało proces pojednania polsko-niemieckiego. Drugi i trzeci przykład to odpowiednio: Wspólne Przesłanie do Narodów Polski i Rosji, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, Arcybiskupa Józefa Michalika, Metropolity Przemyskiego i Zwierzchnika Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchy Moskiewskiego i Całej Rusi Cyryla, podpisane 17 sierpnia 2012 r. w Warszawie oraz Deklaracja Arcybiskupa Większego Światosława Szewczuka, Metropolity Kijowsko-Halickiego Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, Arcybiskupa Józefa Michalika, Metropolity Przemyskiego obrządku łacińskiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, Arcybiskupa Mieczysława Mokrzyckiego, Metropolity Lwowskiego obrządku łacińskiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy, Arcybiskupa Jana Martyniaka, Metropolity Przemysko-Warszawskiego, Kościoła bizantyńsko-ukraińskiego, podpisana 28 czerwca 2013 r
Słowa kluczowe:
polsko-niemieckie, polsko-rosyjskie, polsko-ukraińskie pojednanie, wspólnoty religijneAutorzy
Przemysław KantykaStatystyki
Downloads
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Studia Oecumenica
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0
Licencja oraz prawa autorskie autorzy przekazują wydawcy, którym jest Redakcji Wydawnictw WT UO.
Inne teksty tego samego autora
- Przemysław Kantyka, Towards common Christian response to the anthropological challenges? Pope’s Francis encyclical letter Laudato si’ and the Justice, Peace and Integrity of Creation programme of the World Council of Churches , Studia Oecumenica: Tom 18 (2018)
- Przemysław Kantyka, Zastosowanie kategorii braterstwa do ekumenizmu oddolnego na podstawie encykliki Papieża Franciszka Fratelli tutti , Studia Oecumenica: Tom 20 (2020)
- Przemysław Kantyka, Chrzest i Eucharystia w dialogach katolicko-anglikańskich i katolicko-metodystycznych , Studia Oecumenica: Tom 17 (2017)
- Przemysław Kantyka, Światowa Rada Kościołów wobec migracji i ubóstwa , Studia Oecumenica: Tom 15 (2015)
- Przemysław Kantyka, Antropologia teologiczna u podstaw kontrowersji międzywyznaniowych: dialog w obrębie Światowej Rady Kościołów , Studia Oecumenica: Tom 16 (2016)
- Przemysław Kantyka, Ku pojednaniu posługiwań. Sukcesja apostolska a wzajemne uznanie posługiwania duchownego od Unitatis redintegratio do The Church: Towards a Common Vision , Studia Oecumenica: Tom 14 (2014)
- Przemysław Kantyka, Czy chrześcijanie mogą być zgodni w sprawach moralnych? Spojrzenie na współczesne podziały , Studia Oecumenica: Tom 12 (2012)
- Przemysław Kantyka, In the Pursuit of Degrowth. Reformed Churches’ Theological Critique of Capitalism , Studia Oecumenica: Tom 21 (2021)