Ikony arabskie

Dariusz Klejnowski-Różycki

doi:10.25167/so.3267

Ikony arabskie

Dariusz Klejnowski-Różycki

DOI: https://doi.org/10.25167/so.3267

Abstrakt

Ikona jest formą komunikowania chrześcijańskich dogmatów wiary. Ikona, jako fenomen, rozwinęła się głównie dzięki Bizancjum. Jednak Bizancjum nie było jedynym miejscem twórczości ikonograficznej. Ikony były tworzone zarówno na Zachodzie, jak i na Wschodzie niebizantyjskim. Dla chrześcijan arabskich centrum ikony było Aleppo. Wpływ kultury islamu i świata arabskiego zostawił ślad na sztuce chrześcijańskiej, która stworzyła charakterystyczne formy, zwłaszcza poprzez arabeskową ornamentykę. Pośród znamienitych artystów, tworzących ikony arabskie w Aleppo, najbardziej znana jest rodzina – od dziadka do prawnuka: Youssof, Nemeh, Hannania i Girgis. Dzięki tym ikonografom można śledzić ewolucję ikony arabskiej na przestrzeni XVII i XVIII w. Także w Egipcie powstawały ikony arabskie, które ubogacały przekaz chrześcijańskiej wiary dzięki swej odmiennej specyfice. Arabscy chrześcijanie, którzy dzisiaj w wojnie są mordowani za wiarę, mają wielką historię tradycji chrześcijańskiej, która wyraża się również w ikonografii.

Słowa kluczowe:

ikona, arabskie ikony, chrześcijaństwo arabskie

Bibliografia

Assfalg J., Krüger P., Słownik chrześcijaństwa wschodniego, tłum. A. Bator, M.M. Dziekan, Katowice 1998.
Google Scholar

Encyklopedia Wiem, Islamu sztuka, http://portalwiedzy.onet.pl/75185,,,,islamu_sztuka,haslo.html (30.01.2015).
Google Scholar

Fabriani G., Le icone arabo bizantine, http://www.webalice.it/giovanni.fabriani/icone/testi/icone_melkite.htm (31.01.2015).
Google Scholar

Martyrologe romain, Saint Jacques L’Intercis (Mar Yaacoub al-Mouqata’),http://har22201.blogspot.com/2013_11_01_archive.html (30.01.2015).
Google Scholar

Mouawad R.J., Melkite icon of the Dormition, http://www.neareasternsacredart.com/dormition-icon-1871.html (30.01.2015).
Google Scholar

Różycka-Klejnowska J., Klejnowski-Różycki D., Jezus i jego przyjaciel Menas.
Google Scholar

Specyfika ikon koptyjskich, w: ciż, Studium ikony, Zabrze 2011, s. 396–401.
Google Scholar

Sadek A. i B., L’Incarnation de la Lumière. Le renouveau iconographique copte à travers l’oeuvre d’Isaac Fanous, Limoges 2000.
Google Scholar

Sękowski P., Chrystologia arabska. Pierwsze syntezy wyznań pochalcedońskich, Gliwice 2016.
Google Scholar

Starowieyski M., Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa Wschodu, Warszawa 1999.
Google Scholar

Wąs A., Sztuka islamu, http://religie.wiara.pl/doc/497057.Sztuka-islamu (30.01.2015).
Google Scholar

Wikipedia. Wolna encyklopedia, Arabeska (ornament), http://pl.wikipedia.org/wiki/Arabeska_(ornament) (30.01.2015).
Google Scholar

Wikipedia. Wolna encyklopedia, Sztuka islamu, http://pl.wikipedia.org/wiki/Sztuka_islamu (30.01.2015).
Google Scholar

Zibawi M., Icônes d’Alep, http://www.usj.edu.lb/actualites/oldnews.php?id=764 (30.01.2015).
Google Scholar

Zibawi M., Les icônes arabo-chrétienns, w: M. Drobot i in. (red.), Icônes, Paris 2001, s. 133–143.
Google Scholar

Pobierz

Opublikowane

2016-12-30 — zaktualizowane 2022-11-24

Wersje

2022-11-24 - (2)
2016-12-30 - (1)

Cited By / Share

Klejnowski-Różycki, D. (2022). Ikony arabskie. Studia Oecumenica, 16, 217–231. https://doi.org/10.25167/so.3267 (Original work published 30 grudzień 2016)