Abstract

Historia podziałów w chrześcijaństwie jest niemal tak dawna, jak samo chrześcijaństwo. W minionych wiekach przyczyny podziałów miały w większości charakter doktrynalny, niekiedy zaś polityczny. W wieku dwudziestym na światło dzienne wypłynęły nowe przyczyny podziałów: doktrynalne i moralne oraz ich złożenia. Linie podziału pobiegły już nie tylko pomiędzy tradycyjnymi Kościołami i Wspólnotami kościelnymi, lecz i wewnątrz poszczególnych organizmów kościelnych, jak to pokazał przykład niektórych Kościołów anglikańskich i protestanckich. Włączenie w obieg życia kościelnego nowego podejścia do zagadnień etyczno-moralnych zwykło się przy tym usprawiedliwiał odmienną i niejednokrotnie przeciwną, do dotychczas istniejących w tradycji kościelnej, reinterpretacją tekstów biblijnych. Wprowadzanie nowatorskich konkluzji z interpretacji tekstów biblijnych wskazuje na nowe podejście hermeneutyczne, wykorzystujące Biblię do legitymizowania tzw. nowoczesnego rozwoju w społeczeństwach, nie zaś do odczytywania właściwej wiary i linii postępowania.